„Wszystko się Panu Bogu udało, tylko starość mu się nie udała…”. Nieznośni, męczący, głupie dziady, zbędny balast… – każdy kiedyś nim może być dla swojej rodziny.

 

W 90 % przypadków stosowania przemocy wobec osób starszych sprawcami tych czynów są członkowie rodziny. Dwie trzecie sprawców to dorosłe dzieci lub małżonkowie ofiary.

Osoby, które mają 80 lub więcej są ofiarami przemocy bądź zaniedbania 3 razy częściej niż osoby z całej populacji ludzi starszych.

Przemoc wobec seniorów może przybierać formę przemocy fizycznej, a więc intencjonalnego zaniedbania, porzucenia, bicia, szturchania, duszenia, policzkowania, wykręcania rąk, wmuszania pożywienia lub głodzenia, podawania nadmiernych dawek leków, nieudzielania pomocy medycznej, wyrzucania z domu lub zamykania w jakimś pomieszczeniu, izolowaniu od innych członków rodziny i przyjaciół. Przemoc może mieć charakter również znęcania się psychicznego: wyzwisk, szantażu, krzyku, krytyki, bagatelizowania ich potrzeb, skarg, obrażania z powodu niepełnosprawności. Często osoby starsze padają ofiarą przemocy finansowej: zabierane są im pieniądze,  przymuszane są do wzięcia kredytu, pozbawiane są rzeczy o wartości sentymentalnej, szantażem przymuszane są do zrzeczenia się majątku na rzecz innych osób.

Seniorzy doświadczają zatem przemocy najczęściej ze strony osób, które powinny im pomóc. Osób, które wcześniej otaczali opieka, wsparciem, pomocą. Pamiętajmy, że stosując przemoc wobec osób starszych w rodzinie dajemy przykład młodszemu pokoleniu, jak traktować nas gdy będziemy seniorami. Uczymy zachowań przemocowych, braku szacunku i braku tolerancji.