Co motywuje Cię do działania w zakresie profilaktyki?
Do profilaktyki motywują mnie przepełnione gabinety terapeutyczne oraz chęć pomocy zanim osoba doświadczy cierpienia, który skłoni ją/jego do szukania pomocy. Nie ukrywam, że jest to dla mnie również pracy w innym kontekście niż terapeutycznym, co jest atrakcyjne, gdyż przeciwdziała mojemu wypaleniu zawodowemu a co więcej daje mi szansę na spotkanie młodzieży w „naturze”, co pozwala mi na obserwacje przydatne w mojej codziennej pracy. Co więcej mam wtedy poczucie, że trzymam rękę na pulsie i staram się nadążać za trendami  i zmianami wśród młodzieży. Jest to jednak trudne i czasem mam wrażenie, że wychodzi cringowo (śmiech).

Dlaczego profilaktyka w zdrowiu psychicznym najmłodszych jest ważna?
Lepiej zapobiegać niż leczyć powiedzieli starożytni i bardzo się z tym zgadzam. Przede wszystkim profilaktyka ma dużo większy zasięg niż działania specjalistyczne – to jej wielka siła. Oczywiście terapii nie zastąpi, ale może sprawić, że ktoś na leczenie wybierze się wcześniej, co zaoszczędzi mu/jej wielkiej ilości cierpienia (a przy okazji zredukuje czas i koszty otrzymywania pomocy). A może w niektórych przypadkach zapobiegnie konieczności podejmowania terapii czy innego specjalistycznego wsparcia, gdyż zwróci uwagę na obszary wymagające zwrócenia uwagi i ta osoba będzie w stanie pomóc sama sobie.

Z jaką reakcją u dzieci spotykasz się najczęściej?
Jak młodzież słyszy, że będę opowiadać o uzależnieniach behawioralnych (Internet, gry) oraz patostreamingu (transmisje na żywo udostępniane za pośrednictwem internetowych platform wideo, takich jak YouTube czy Twitch, podczas których prezentowane są zachowania uznawane za dewiacje społeczne ) to pojawia się napięcie często rozładowane za pomocą żartów. Moją rolą jest przekazać rzetelną wiedzę, ale też zaangażować młodzież, więc rozmawiam z nimi o tym co powoduje ich poruszenie i ustalamy pewne zasady, np. że celem zajęć nie jest przeżywanie i opowiadanie sobie różnych strasznych rzeczy, które można znaleźć w Internecie, a dyskusja o tym co te treści nam robią. Zazwyczaj działa.

Jakie są najczęstsze błędy, które popełniamy, myśląc o profilaktyce? Jak możemy ich unikać?
Mówienie z góry, traktowanie dzieci jakby byli głupsi i gorsi. Zacząć traktować ich jak ludzi, którzy mają mniejsze doświadczenie.

Co Twoim zdaniem jest największym wyzwaniem w promowaniu profilaktyki zdrowotnej?
Jednym słowem: psychowashing. W sieci można znaleźć absolutny stek bzdur i szkodliwych praktyk w zakresie zdrowa psychicznego. Od celebrytów zmieniających swoje i swoich followersów życie za pomocą „jednego prostego triku” przez niedoedukowanych lub zgoła laickich guru, którzy wiedzą najlepiej po zwykłe praktyki rynkowe mające namówić osoby cierpiące na webinar czy inny ebook, który im pomoże. Psychobiznes. A w tym wszystkim cierpiący pacjenci, którzy nie wiedzą i często nie mają prawa wiedzieć kogo powinni słuchać (kto ma odpowiednie kwalifikacje, żeby się wypowiadać z jakąś dozą autorytetu w danym temacie.

Na co najbardziej są narażone dzieci w obecnych czasach?
Na przestymulowanie, kryzys wartości – za czym podążać, co robić, skoro tyle rzeczy już jest dostępnych? – niezłe warunki do życia, jedzenie, ale za to odnalezienie się w rzeczywistości i znalezienie dla siebie miejsca we współczesnym świecie wobec tak wielu wzorców i nęcących pseudo idoli z Internetu. Od dorosłych i otaczającego świata mogą usłyszeć, że życie jest ciężkie (wojna, pandemia) oraz, że tylko nielicznych będzie stać na dobre życie (np. kupienie mieszkania na własność). To zniechęca, dołuje i sprawia, że młodzież szuka rozwiązań eskapistycznych, czyli telefon, gry, a czasem substancje psychoaktywne. Ucieczka poprzez wylogowanie się z nieprzyjemnej rzeczywistości.