Konferencja „Powiedz o tym komuś” to przestrzeń realnej współpracy osób zaangażowanych w przeciwdziałanie przemocy i budowanie systemów bezpieczeństwa. Skupiamy się na skutecznym działaniu ponad formalizm: szybkim rozpoznaniu ryzyka, koordynacji między służbami i jasnych ścieżkach pomocy. Doceniamy codzienny wysiłek funkcjonariuszy i specjalistów, wskazujemy wyzwania, a przede wszystkim wypracowujemy rozwiązania do wdrożenia od zaraz. W centrum stawiamy czynnik ludzki — kompetencje, współpracę i empatię — bo to one przekładają się na realne bezpieczeństwo osób doznających przemocy.

27 listopada 2025 r., godz. 10:00 – Michałowice

🕐 Program

10:00 – Otwarcie konferencji
Powitanie uczestników – Conrado Moreno, Fundacja A.R.T.

10:15 – 11:00
„ANTYKRUCHOŚĆ. Trening mięśni odporności psychicznej w służbie” – dr Anna Werner-Maliszewska

➡️ Jakie kompetencje pozwalają działać skutecznie w warunkach niepewności?
➡️ Jak budować sprawczość mimo zmian i kryzysów?
➡️ Jak przeciwdziałać bezradności i utrzymać zaangażowanie?

Doświadczenie sił specjalnych pokazuje, że wiedza, umiejętności, wyszkolenie fizyczne nie wystarczają do realizacji celu. Najważniejsza jest odporność psychiczna, którą jedni z nas posiadają, inni zaś potrzebują wyćwiczyć.

dr Anna Werner Maliszewska  była oficer, doktor psychologii, mentor odporności psychicznej liderów i zespołów. Prezeska Polskiego Towarzystwa Psychologii Pozytywnej.  

Ekspertka w dziedzinie wytrzymałości psychicznej, przywództwa i psychologii pozytywnej. Konsultuje i wykłada dla kadry kierowniczej międzynarodowych korporacji, instytucji edukacyjnych i ogółu społeczeństwa. Wspiera biznes, wojsko i edukacje w rozwijaniu odporności psychicznej. 

11:00 – 11:45
„O dobrej współpracy decyduje czynnik ludzki” – współpraca służb społecznych w sprawach dotyczących przemocy – dr hab. Magdalena Szafranek, prof. UW

➡️ Co pomaga we współpracy: jasne standardy, zaufanie, szybka wymiana informacji i koordynacja międzyinstytucjonalna.
➡️ Co przeszkadza: bariery organizacyjne i prawne, przeciążenie procedurami, stereotypy i luka komunikacyjna.
➡️ Narzędzia służb: rozwiązania przewidziane w ustawie o przeciwdziałaniu przemocy domowej, w tym mechanizmy z art. 12a (diagnoza, działania interdyscyplinarne, wymiana danych).
➡️ Praktyka na podstawie badań: jak realnie układa się współpraca – wnioski i rekomendacje dla instytucji.

O dobrej współpracy decyduje czynnik ludzki.

Dr hab. Magdalena Szafranek, prof. UW jest socjolożką i prawniczką. Pracuje w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalizuje się w badaniach dotyczących włączenia społecznego, wspierania dziecka i rodziny w środowisku lokalnym. Pełni funkcję redaktorki naczelnej czasopisma naukowego– „Dziecko Krzywdzone. Teoria. Badania. Praktyka”, którego wydawcą jest Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę. Jest przewodniczącą Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Rodzinnego.

11.45- 12.15 Przerwa kawowa

12:15 – 13:00 Między karaniem a pomaganiem-jak nie zgubić człowieka – Izabela Banasiak

➡️ Jak wyglądają pierwsze spotkania z osobą stosującą przemoc – co widzimy, czego nie chcemy widzieć, a co naprawdę powinniśmy zauważyć?

➡️ Systemowe oczekiwania vs. ludzka bezradność – dylematy pracownika socjalnego, kuratora, policjanta.

➡️ Czy można „pomagać” osobie stosującej przemoc? – empatia jako narzędzie, nie usprawiedliwienie
➡️ Język, który nie utrwala przemocy: jak rozmawiać, by nie wzmacniać dominacji, a otwierać drogę do uznania krzywdy i zmiany.
➡️ Przemoc międzypokoleniowa: gdzie realnie przerwać łańcuch – punkty interwencji i współpraca interdyscyplinarna.

Wystąpienie z perspektywy praktyka pracującego na styku systemu i człowieka: codzienne spotkania z osobami doświadczającymi przemocy i tymi, które ją stosują, pokazują, że skuteczna interwencja to więcej niż procedura — to uważność, język i konsekwentne budowanie odpowiedzialnej zmiany.

„Nie ma zmiany bez zobaczenia – także tego, kogo najtrudniej dostrzec.”

Izabela Banasiak – superwizorka w zakresie przeciwdziałania przemocy domowej, pedagożka, trenerka, mediatorka; od 30 lat wspiera osoby doświadczające przemocy i uzależnień. Absolwentka m.in. studiów podyplomowych UW (Studium Terapii i Treningu Grupowego, Studium Pomocy Psychologicznej, Studium Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie) oraz Studium Psychoterapii Uzależnień; Certyfikowana Specjalistka. Doświadczenie zdobywała w Instytucie Psychologii Zdrowia i w „Niebieskiej Linii”. Specjalizuje się w szkoleniach i superwizjach dla służb, komunikacji międzyinstytucjonalnej oraz programach edukacyjno-korekcyjnych (model Duluth). Od 2020 r. prowadzi Ośrodek Wsparcia Po-Moc; w latach 2019–2021 członkini Rady Superwizorów IPZ PTP.

13.00- 13.40 „Niealimentacja: RD kontra LEK. Diagnoza i terapia społecznej choroby” – Robert Damski

RD = Relatywizacja & Deprecjonowanie (mechanizmy, które normalizują niepłacenie i umniejszają rolę samodzielnego rodzica).
LEK = Legislacja, Edukacja, Konsekwencja (trzy filary skutecznej odpowiedzi „tu i teraz”).

O czym będzie wystąpienie (praktyka → rozwiązania):

➡️ Diagnoza problemu – skala i koszt społeczny niealimentacji: dlaczego „to sprawa prywatna” staje się problemem publicznym (miliardowe koszty, długie ogony ubóstwa dzieci).
➡️ R jak Relatywizacja – 10 najczęstszych usprawiedliwień dłużników („nie mam pracy”, „to konflikt, nie przemoc ekonomiczna”, „dogadamy się poza sądem”) i jak im przeciwdziałać językiem faktów i prawa.
➡️ D jak Deprecjonowanie – jak system i otoczenie obniżają rangę pracy i obciążeń samodzielnego rodzica (czas, zdrowie, praca opiekuńcza), oraz jak wzmocnić jego pozycję w procedurach.
➡️ LEK – Legislacja:
• proste i szybkie ścieżki zasądzenia i egzekucji (alimenty natychmiastowe, „once only” dla danych),
• realna nieuchronność egzekucji (szybki dostęp do źródeł dochodu/majątku, automatyzacja potrąceń, skuteczne transgraniczne dochodzenie),
• porządek w rejestrach i przepływie informacji (bez „białych plam” między instytucjami).
➡️ LEK – Edukacja:
• od szkoły rodzenia po szkołę średnią – czym są alimenty i co grozi za ich niewykonywanie,
• kampanie pracodawców i ZUS: „płacę alimenty = jestem odpowiedzialny”,
• wsparcie samorządów: punkty informacji prawno-finansowej dla rodziców.
➡️ LEK – Konsekwencja:
• ciągłość działań (monitoring po wyroku, „zero luzów” w egzekucji),
• katalog odczuwalnych konsekwencji przy braku współpracy (priorytet: skuteczność i szybkość, nie spektakl),
• standard „dziecko najpierw”: każde działanie mierzone wpływem na dobro dziecka „tu i teraz”.

„Niealimentacja to nie spór dorosłych. To codzienny głód czasu, bezpieczeństwa i szans dziecka. Procedury są ważne, ale bezpieczeństwo ponad procedury – działamy TU i TERAZ.”

Robert Damski – praktyk w obszarze egzekucji świadczeń alimentacyjnych i rzecznictwa na rzecz dzieci, inicjator rozwiązań łączących perspektywę prawa, instytucji i realnego życia rodzin. Laureat Wyróżnienia „Biała Wstążka” w kategorii Wymiar Sprawiedliwości. Członek zespołu d/s alimentów przy RPO-RPD, Członek Stowarzyszenia „Mężczyźni przeciwko przemocy”.

Honorowy Członek Stowarzyszenia „Dla Naszych Dzieci”, Stowarzyszenia „Alimenty to nie prezenty” i Fundacji KiDs

Członek Rady Ekspertów na Wydziale Prawa i Administracji Uczelni Łazarskiego.

Od lat zaangażowany w działalność na rzecz poprawy jakości egzekucji sądowej, szczególnie w zakresie egzekucji alimentów.

13:40 – 14:20
„Niewykorzystane możliwości dowodowe dokumentacji Niebieskich Kart w postępowaniach sądowych”
Michał Lewoc, sędzia SR w Legnicy
➡️ Ogromny wysiłek i koszt tworzenia dokumentacji NK w całym kraju (80 000 wszczynanych procedur) przez osoby realizujące procedury – wysiłek służb.

➡️ Pozyskiwanie, przy okazji realizacji zadań grupy diagnostyczno-pomocowej informacji o dowodach i źródłach dowodowych powstania i stosowania przemocy domowej.
➡️ Brak należytego wykorzystania pozyskanych informacji dla celów zapewnienia bezpieczeństwa osobom doznającym przemocy w toczących się równolegle postępowaniach sądowych

➡️ Obowiązek dokumentowania dzialań, w tym pozyskanych informacji dowodowych i przekazywanie ich do organów postepowania, w tym do sądów.

➡️ Konieczność właściwego zabezpieczania dowodów, tworzenia dokumentacji i zawiadomień – wykorzystanie marnowanego czesto potencjału i cieżkiej pracy służb do skutecznego i szybkiego dzialania organow scigania i sądów.

Nie marnujmy ogromnego wysiłku służb przy tworzeniu dokumentacji Niebieskie Karty, lecz wykorzystajmy go dla szybkiego przepływu informacji i zapewnienia bezpieczeństwa osobom doznającym przemocy przez organy ścigania i sądy.

Michał Lewoc, sędzia Sądu Rejonowego w Legnicy, doktor nauk prawnych. Wykładowca Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury. Przez wiele lat pełnił funkcję Naczelnika Wydziału ds. Przeciwdziałania Przemocy w  Rodzinie w Departamencie Współpracy Międzynarodowej i Praw Człowieka Ministerstwa Sprawiedliwości. Certyfikowany specjalista z zakresu przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Członek Zespołu Monitorującego ds. Przeciwdziałania Przemocy w  Rodzinie I i II kadencji. Członek Rady ds. Przeciwdziałania Przemocy Domowej przy Krajowym Centrum Przeciwdziałania Uzależnieniom. Autor ponad 30 artykułów, wykładowca i prelegent na ponad 130 szkoleniach, konferencjach i seminariach z obszaru przeciwdziałania przemocy w rodzinie. W 2017 r. obronił doktorat na Uniwersytecie Łódzkim z wyróżnioną pracą doktorską pt. „Kryminologiczna ocena orzecznictwa sądowego w sprawach dotyczących przemocy w rodzinie”. Autor opracowania „Dokumentacja procedury „Niebieskie Karty” w postępowaniach sądowych”. W chwili obecnej orzeka w Sądzie Rejonowym w Legnicy w Wydziale Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.

14.20-15.00 „Siedem grzechów służb wobec osób doznających przemocy domowej” – dr Grzegorz Wrona

➡️ Najczęstsze błędy: bagatelizowanie sygnałów, „victim blaming”, formalizm proceduralny bez realnej oceny ryzyka, opóźnienia, słaba jakość dokumentacji, brak ciągłości wsparcia.
➡️ Stereotypy i założenia systemowe: „to tylko konflikt”, „może w każdej chwili odejść”, „dzieci nic nie widzą”, mediacja zamiast ochrony, traktowanie zdarzeń jako incydentalnych.
➡️ Jak się przed nimi ustrzec: standardy pracy oparte na ocenie ryzyka i bezpieczeństwie, interdyscyplinarna koordynacja, jasny przepływ informacji z sądami i prokuraturą, superwizja i szkolenia, język niedyskryminujący, rzetelna dokumentacja dowodowa.
➡️ Rekomendacje praktyczne: case management i indywidualny plan bezpieczeństwa, monitorowanie i ewaluacja działań, szybkie ścieżki reagowania.

„Bezpieczeństwo ponad procedury — widzimy przemoc, nie ‘konflikt’.”

Dr Grzegorz Wrona – adwokat, doktor nauk prawnych, przewodniczący Zespołu ds analizy zdarzeń na skutek których małoletni poniósł śmierć przy Ministrze Sprawiedliwości, członek Komitetu Rady Europy GREVIO, certyfikowany specjalista i superwizor z zakresu przeciwdziałania przemocy domowej, adiunkt na Wydziale Nauk Prawnych Polskie Akademii Nauk, konsultant Warszawskiego Ośrodka Interwencji Kryzysowej. 

15:00 – 15:30 – Podsumowanie i zakończenie konferencji, poczęstunek i rozmowy w kuluarach