„Nie będę płacił alimentów, bo zaczęłaś spotykać się z kimś innym.”

 

Na początku warto przypomnieć, iż w Ustawie – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, dziecko zrodzone w związku partnerskim jak i w małżeńskim posiada takie same uprawnienia.

Niestety w przypadku rozstania rodziców pozostających w związku partnerskim alimenty nie zostają zasądzone z urzędu. Sytuacja dla dziecka wydaje się komfortowa, kiedy jego ojciec- partner matki zobowiąże się dobrowolnie do płacenia alimentów i na tę okoliczność spisana jest umowa cywilno-prawna, co więcej, jeśli z takiego zobowiązania się wywiązuje. Niestety nie zawsze tak się dzieje. Czasem trzeba podjąć odpowiednie kroki prawne, by uzyskać wyrok zasądzający alimenty, co zostało szeroko wyjaśnione w odcinku nr 8 „Alimentacyjnych legend”.

Aby dochodzić przymusowej realizacji obowiązku alimentacyjnego trzeba uzyskać orzeczenie sądowe.

Niemniej jednak, zarówno w sytuacji, gdy obowiązek alimentacyjny wobec dziecka dotyczy rodziców- byłych małżonków i rodziców- byłych partnerów zdarzają się sytuacje, gdy argumentem dla niepłacenia staje „ktoś inny”.

Kiedy dochodzi do sytuacji, w której jeden z rodziców dziecka układa sobie życie z nowym partnerem, bardzo częstym powodem braku płatności alimentów jest powoływanie się przez obowiązanego na fakt nowych relacji partnerskich, co zdaniem dłużnika niweluje jego obowiązek alimentacyjny.

Nic bardziej mylnego.

Zgodnie z przepisem art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zgodnie z treścią powyższego przepisu obowiązek alimentacyjny dotyczy RODZICÓW dziecka, wobec DZIECKA, bez względu na ich dalsze relacje partnerskie.

Art. 135 § 2 k.r.o. przewiduje szczególną formę wykonywania obowiązku alimentacyjnego wobec dziecka, która najczęściej przypada matce dziecka (statystki wskazują, iż realizacja obowiązku alimentacyjnego polegająca na osobistych staraniach i wychowaniu w 90% przypada matce dziecka).

Realizacja obowiązku alimentacyjnego przez rodzica dziecka polega w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego. W takim wypadku świadczenie alimentacyjne drugiego z rodziców polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania dziecka.

Fakt pozostawania jednego z rodziców dziecka w innych relacjach partnerskich nie ma wpływu na rodzicielstwo i związany z nim obowiązek alimentacyjny. Rodzic dziecka, który nie pozostaje z nim każdego dnia nie przestaje być rodzicem, a potrzeby małoletniego nie ulegają pomniejszeniu, jak również koszty utrzymania, czy wychowania w żadnym wypadku nie zmieniają się.

Podstawą dla powyższych twierdzeń staje się również art. 138 k.r.o. „W razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego”.

Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub istotne zmniejszenie się możliwości zaspokajania potrzeb własnymi siłami.

W żadnym wypadku przesłanką uchylenia się od obowiązku alimentacyjnego nie może być relacja partnerska drugiego z rodziców, jego wybór w tym zakresie – a to z tego powodu, iż konieczność uiszczenia kosztów związanych z wychowaniem dotyczy dziecka i jego potrzeby w tym zakresie nie ustają, tak jak nie ustaje obowiązek rodzicielski.

Obowiązek alimentacyjny rodziców względem ich dzieci nie jest ograniczony ani konkretnym terminem, jak też nie jest determinowany sytuacją osobistą rodzica, pod którego pieczą dziecko pozostaje i jego wyborami życiowymi. Sam fakt, iż przykładowo matka dziecka, pod której opieką dziecko pozostaje spotyka się z „kimś innym” nie stanowi przesłanki do uchylenia się przez ojca dziecka od obowiązku alimentacyjnego nałożonego przez Sąd.

Nowy partner matki nie jest wyjściem ewakuacyjnym dla obowiązanego do alimentacji.

W zasadzie końcowym momentem, od którego dziecko nie ma już prawa do świadczeń alimentacyjnych jest chwila, do której jest ono w stanie w pełni utrzymać się samodzielnie. Do tej chwili natomiast obowiązek alimentacyjny ciąży na rodzicach niezależnie od tego, w jaki sposób potoczyło się ich życie partnerskie i w jakich relacjach pozostają lub tylko dlatego, że zdecydowały się być z kimś innym niż drugi rodzic dziecka.

Uzależnianie płatności alimentów jest niedopuszczalne i stoi w sprzeczności nie tylko z przepisami prawa, ale również podstawowymi zasadami moralnymi a wykorzystywanie tego argumentu prowadzi w ostateczności do przestępstwa określonego w art. 209 Kodeksu karnego. Będąc w takiej sytuacji i posiadając orzeczenie Sądu stwierdzające obowiązek alimentacyjny zaopatrzone w klauzulę wykonalności należy złożyć wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego do Komornika, domagając się tym samym przymusowej realizacji zapłaty należnej kwoty alimentów na dziecko.

Komornik będąc w posiadaniu orzeczenia Sądu podejmie wszelkie czynności, by wyegzekwować alimenty należne dziecku, przy czym tłumaczenia dłużnika o furtce w postaci „kogoś innego” pozostaną bez znaczenia, o czym przekonał się nie jeden dłużnik…