„Nie zadowolisz chłopa to znajdzie sobie inną”

„Gwałt w  małżeństwie? Przecież ślubowała, więc niech robi co powinna”.

 

Gwałt jest wymuszonym pożyciem seksualnym na drugiej osobie – bez względu na to, w jakiej relacji jest ta osoba. Co więcej, panuje przekonanie, że to kobieta jest winna, że to kobieta zrobiła coś nie tak, że padła ofiarą gwałtu. To pokłosie ludzkiej tendencji do wiary w sprawiedliwy świat, w to że trudne doświadczenia nie przydarzają się przypadkowo.  Czy fakt pozostawania w związku małżeńskim wyklucza przestępstwo zgwałcenia?

Pojęcie gwałtu małżeńskiego wciąż jeszcze jest trudne do przyjęcia i właściwego zakwalifikowania zarówno przez wymiar sprawiedliwości, jak i przez samą ofiarę.

W małżeństwie ślubuje się miłość, wierność i uczciwość małżeńską. Nie ma słowa o seksualnym poddaństwie, o tzw. „obowiązku małżeńskim”, a sama miłość wyklucza przemoc i gwałt. Nikt nie ma prawa naruszać naszej sfery seksualnej. Współżycie jest wyrazem miłości jedynie, gdy oboje partnerzy wyrażają na nie zgodę. Co więcej, zranienia seksualne są jedną z najbardziej dotkliwych, raniących, przekraczających nasze granice form przemocy. Ich skutki niekiedy trwają przez całe życie. Nie wolno nam bagatelizować tego problemu. Z badań przeprowadzonych przez seksuologa profesora Zbigniewa Izdebskiego wynika, że mężczyźni, częściej niż kobiety podkreślają, że kobieta w stałym związku ma obowiązek zaspokoić potrzeby seksualne partnera. Uważa tak 55 proc. mężczyzn i 31 proc. pań.

Czy mamy do czynienia z przemocą seksualną w małżeństwie? Kodeks karny nie pozostawia tutaj wątpliwości. Traktujący o zgwałceniu art. 197 kk mówi w pierwszym paragrafie: „Kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza inną osobę do obcowania płciowego, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12”. Jeśli zatem jakaś osoba uprawia seks lub wykonuje czynności o charakterze seksualnym, bo zostało to na niej w jakikolwiek sposób wymuszone, a ona tego nie chce, to mamy do czynienia z gwałtem.