„Skoro zapłaciłem już wszystkie zaległości, to komornik zakończy sprawę, a bieżące alimenty będę płacił samodzielnie.”

 

Kwestia „uwolnienia się” od alimentów jest przedmiotem wielu nieporozumień. Dłużnik, którego sprawa trafiła do Komornika, często jest przekonany, że skoro wszystkie zaległości alimentacyjne zostały przez niego uregulowane, to sprawa zostanie przez Komornika zamknięta „z automatu”, a bieżące alimenty będzie płacił już bezpośrednio, bez udziału Komornika. Oczywiście sytuacja taka wynika z faktu, że prowadzenie przez Komornika egzekucji bieżących alimentów, wiąże się dla dłużnika z dodatkowymi dolegliwościami, choćby w postaci opłaty pobieranej przez Komornika, zajętego wynagrodzenia, a często również rachunku bankowego. Dłużnik, który spłacił wszystkie zaległości jest przekonany, że niejako nagrodą za jego wysiłek, powinno być umorzenie przez Komornika jego sprawy oraz zezwolenie, aby bieżące alimenty płacił już samodzielnie.

Samo uregulowanie zaległości alimentacyjnych nie jest jednak podstawą do umorzenia postępowania egzekucyjnego, które toczyć się będzie co do bieżących alimentów. Czy więc dłużnik, który wpadł w tryby postępowania egzekucyjnego, może się samodzielnie z niej wyplątać?

Co do zasady liczy się wola wierzyciela, a będąc precyzyjnym, przedstawiciela ustawowego małoletniego, czyli rodzica, który reprezentuje przed Komornikiem dziecko. To on jest decydentem trwającego postępowania i bez jego zgody nie można „odstąpić” od egzekucji.

Jeśli dłużnik nie kwestionuje swojego obowiązku, ani co do zasady, ani co do wysokości (i chce płacić alimenty w dotychczasowej wysokości) to jest tylko jedna furtka, aby mógł doprowadzić do umorzenia egzekucji. Jest to instytucja przewidziana w przepisie art. 883 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego

„Art. 883. § 2. Jednakże dłużnik może żądać umorzenia egzekucji co do świadczeń wymagalnych w przyszłości, jeżeli uiści wszystkie świadczenia wymagalne i złoży na rachunek depozytowy Ministra Finansów sumę równającą się sumie świadczeń periodycznych za sześć miesięcy, z równoczesnym umocowaniem komornika do podejmowania tej sumy. Komornik skorzysta z tego umocowania, gdy stwierdzi, że dłużnik popadł w zwłokę z uiszczeniem świadczeń wymagalnych; równocześnie wszczyna z urzędu egzekucję”.

Jak widać jest to rozwiązanie o tyle niewygodne, że wymaga od rodzica zobowiązanego do płacenia alimentów „zamrożenia” znacznej kwoty. Najpierw musi zapłacić wszystkie zaległości alimentacyjne, co jest warunkiem niezbędnym, a dodatkowo złożyć do depozytu sądowego alimenty za okres sześciu miesięcy.

Przepis powyższy znajduje zastosowanie również jeżeli egzekucja komornicza została skierowana do wynagrodzenia za pracę dłużnika oraz jego rachunku bankowego, co w znaczący sposób może mu utrudniać zgromadzenie wymaganej do złożenia w depozycie kwoty.

Z wnioskiem o złożenie tychże sześciomiesięcznych alimentów do depozytu sądowego można wystąpić do sądu rejonowego – w tym wypadku właściwego według miejsca zamieszkania osoby, na rzecz której zasądzone są alimenty. Nie jest to jednak sąd rodzinny tylko wydział cywilny.

We wniosku dłużnik winien napisać, że wnosi o zezwolenie na złożenie do depozytu sądowego oznaczonej kwoty (miesięczne alimenty x 6) i że kwota ta może być wydana Komornikowi, na jego wniosek jeśli rodzic zobowiązany do płacenia alimentów popadnie w zwłokę z uiszczeniem świadczeń wymagalnych. Należy wyraźnie zaznaczyć, że umocowuje się jednocześnie Komornika prowadzącego postępowanie egzekucyjne o alimenty do podjęcia tej sumy w takim wypadku. Dłużnik winien też zaznaczyć, że składa ten wniosek aby skorzystać z instytucji powołanej w przepisie art. 883 § 2 kpc.

Jeśli Sąd zezwoli na złożenie sumy do depozytu i wydane postanowienie się uprawomocni, to dłużnik wpłaca pieniądze na wskazane przez Sąd konto depozytowe.

Następnie dłużnik powinien wziąć odpis postanowienia o zezwoleniu na złożenie na rachunek depozytowy Ministra Finansów z tzw. klauzulą prawomocności, dowód wpłaty sumy na konto depozytowe Ministra Finansów i dołączyć te dokumenty do wniosku o umorzenie egzekucji co do świadczeń wymagalnych w przyszłości na podstawie art. 883 § 2 kpc – i wniosek ten złożyć u Komornika. Na decyzję Komornika, gdyby była odmowna przysługuje skarga do Sądu Rejonowego.

Oczywiście nie każdy dłużnik będzie mógł skorzystać ze wspomnianej powyżej instytucji umorzenia egzekucji, gdyż wymaga ona sporego wysiłku finansowego. Co więc innego mu pozostanie? Tak jak wspomniano na wstępie, to od rodzica występującego w imieniu dziecka będzie zależał dalszy bieg egzekucji. Rodzic taki może złożyć wniosek o zawieszenie postępowania egzekucyjnego lub o jego umorzenie. Czym różnią się te dwa z pozoru identyczne wnioski?