O miłości.

Często skupiamy się na miłości do innych osób – rodziny, partnera, dzieci, przyjaciół.

Ale czy zastanawialiśmy się kiedyś, jak ważna jest miłość do samego siebie?

Często przywołuję taki obrazek, na którym jest napisane, że dzisiaj chcę pozdrowić najważniejsze osoby w moim życiu: mnie i siebie. To taki piekny moment „przytulenia siebie”.

Miłość do siebie jest fundamentem naszego szczęścia i samorealizacji. Jeśli nie kochamy i nie akceptujemy siebie, trudno nam będzie to robić w stosunku do innych. Bo przecież trudno kochać innych nie kochając siebie… Miłość do siebie oznacza docenianie swoich zalet, umiejętności i sukcesów. Ale miłość do siebie to także akceptowanie swoich wad i niedoskonałości. Nikt z nas nie jest doskonały, ale to właśnie, te nasze drobne niedoskonałości sprawiają, że jesteśmy unikalni i wyjątkowi. Nie ufam tym, którzy zapraszają mnie do stania się najlepszą wersją siebie. Bo skąd ja mam wiedzieć, jak ta najlepsza wersja wygląda? A poza tym – dlaczego to ma być „najlepsza wersja”? Nie może być „wystarczająco dobra”? Jestem.jaka jestem i dobrze mi ze sobą.

Kiedy kochamy siebie, uczymy się stawiać granice i dbać o nasze zdrowie psychiczne. Wiemy, czego potrzebujemy, a czego nie, i nie boimy się tego wyrazić. Uczymy się słuchać siebie i dbać o swoje potrzeby. Miłość do siebie nie oznacza egoizmu czy egocentryzmu. Wręcz przeciwnie – kiedy naprawdę kochamy siebie, jesteśmy bardziej życzliwi, bardziej zdolni do dawania innym. Bierzemy odpowiedzialność za nasze emocje i działania, nie obwiniając nikogo. Jesteśmy bardziej otwarci na innych ludzi i łatwiej budujemy autentyczne i wartościowe relacje.

Dlatego zachęcam was dzisiaj do refleksji nad miłością do samego siebie. Zastanówcie się, jak często wyrażacie sobie wdzięczność, doceniacie swoje sukcesy i akceptujecie siebie takimi, jakimi jesteście. Wybierzcie kilka rzeczy codziennie, za których możecie być wdzięczni samym sobie.